We hadden koeien. En een erf. En altijd veel te doen.
Al kind groeide ik op op een boerderij. Nou ja, een boerderijtje, met vier koeien, wat kippen en een paard. Ik leerde op mijn achtste al met de hand melken, bij Betsy, de koe die het beste stil stond. De aardappels werden met de hand opgeraapt van het veld. De beloning – een dubbeltje per kistje. Drie kistjes en je kon al aardig wat snoep kopen!
Als kind meehelpen op de boerderij was in die tijd heel gewoon en ik kijk daar met plezier op terug. En het antwoord toen op vraag ‘Wat wil je later worden als je groot bent?’ was eenvoudig: boer!
Op de middelbare school veranderde dat. Ik was goed in wiskunde en natuurkunde en wilde wetenschapper worden. Tijdens mijn studie Moleculaire wetenschappen veranderde dat nog een keer. Ik raakte in een persoonlijke crisis die ik overwon met hulp van een hypnotherapeut. Toen die mij vroeg wat ik later wilde doen hoorde ik mezelf zeggen: ‘Ik doen wat u doet’. Het duurde nog even voordat het zover was, ik deed immers een heel andere studie…
Rond mijn 40ste ging mijn wens toch in vervulling. Na 10 jaar bedrijfsleven werd ik hypnotherapeut en trainer. Ik wilde het vak niet alleen uitoefenen, maar ook doorgeven aan anderen. Dat is nu 25 jaar geleden.
De invloeden van mijn jonge jaren zijn nog steeds voelbaar in de trainingen die ik geef: het aardse van de boerderij, het wetenschappelijke van mijn studie, het zakelijke vanuit mijn baan en het hart voor mensen vanuit mijn persoonlijke reis.
Met mijn cliënten en cursisten schep ik telkens weer een vruchtbare bodem en plant zaadjes voor verwerking, verandering en groei. Dan wacht ik, geduldig en zie hoe ze ontkiemen en uitgroeien tot iets moois. Soms plotseling en snel, soms langzaam en geleidelijk.
Dit proces heb ik als kind al op de boerderij leren kennen.
