Ik eet grotendeels vegetarisch. Niet uit principe. Ook niet omdat ik mezelf als vegetariër zie. Maar omdat mijn lichaam niet vraagt om vlees. En omdat ik weet waar het vandaan komt.
In een eerdere post beschreef ik dat ik als kind ben opgegroeid op een klein knus boerderijtje. Later werd ons bedrijf grootschaliger. Niet langer koeien met een naam, die met de hand werden gemolken. Wel grote schuren met honderden varkens en duizenden kippen. Heel rendabel. Niet diervriendelijk.
Nu eet ik al dertig jaar geen varkensvlees meer. En geen kip. Ik heb met eigen ogen gezien wat er aan ‘t varkenslapje en een kippenboutje vooraf gaat. Die ervaring zit diep. Heel af en toe heb ik zin in een hamburger of tartaartje en geef ik eraan toe.
Ben ik consequent in mijn eetgedrag? Nee. Moet ik altijd consequent zijn? Dat is een interessante vraag. Wat ik vaak tegenkom in mijn jaaropleiding Ericksoniaanse hypnotherapie bij therapeuten en coaches, is dat mensen zich allerlei regels aangeleerd. Deels vanuit hunzelf, deels vanuit een eerdere opleiding.
Bijvoorbeeld: ‘Ik moet altijd vooraf een doel stellen’,
‘Ik moet de cliënt uitleggen wat we gaan doen’,
‘Ik moet het protocol volgen’ of
‘Ik moet altijd empathisch en congruent zijn’.
Deze ‘moetens’ geven misschien houvast, maar ze kunnen ook ten koste gaan van je waarneming, je flexibiliteit en je creativiteit. Ze kunnen de flow van het proces met je cliënt behoorlijk in de weg staan.
De Ericksoniaanse hypnotherapie kent geen vaste regels. Het is een subtiele en creatieve manier van communiceren waarmee je de cliënt voortdurend waarneemt en volgt en inspeelt op alles wat er gebeurt. Nergens moetens en overal mogelijkheden tot groei!
Ben jij therapeut of coach en zo ja, welke ‘moetens’ zitten jou soms in de weg?
